نسرین حسینی متولد ۶ حمل ۱۳۶۰ برابر با 1981/26/3، دارای لیسانس حقوق در رشتهی قضاء و سارنوالی است. وی از کودکی در نمایشهای مکتبش در یکی از مکاتب ایران شرکت میکرد و از همان زمان علاقهی خود را به عرصهی نمایش و فیلم کشف و پرورش داده است.
خانم حسینی، از سال ۱۳۷۹ به یادگیری تصویربرداری با کمرهی پاناسونیک شروع کرد؛ اما چون در آن زمان، در ایران اجازهی ورود به دانشگاه را نداشت، با هنرمندان افغانستانی آشنا شده و در کارها و فعالیتهای هنری آنها شرکت میکرد.
در سال ۱۳۸۳ به افغانستان برگشته و با وارد به موسسهی افغان فیلم، اولین تجربهی حرفهای خود را به عنوان دستیار تصویربردار در یک فیلم بلند به نام «برای تو» به کارگردانی زبیر فرغند، آغاز کرد. وی در سال ۱۳۸۴ وارد تلویزیونملی شده و در تیم علی هزاره برنامهی کودک و نوجوان را تصویربرداری کرد. از آن پس، تا سال ۲۰۲۱ در شبکههای تلویزیونی مختلف منجمله تمدن، سه و سا در نقش تهیه کننده و کارگردان برنامههای اجتماعی، خانوادگی، کودک و نوجوان فعالیت نمود. وی نمایشنامههای اکثر این برنامهها را تهیه و کارگردانی میکرد.
درسال ۱۳۸۵ برای یک ماه به طور فشرده در صدا و سیمای ایران کارگردانی تلویزیونی را به صورت حرفهای آموزش دید و از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰ در در کلاسها و دورههای آموزشی کارگردانی و فیلمنامهنویسی که از سوی بریتیش کونسل و خانهی فیم رویا برگزار میشد، شرکت کرد.
نسرین حسینی در چند فیلم کوتاه از جمله ارسطو و در دایره به عنوان دستیار کارگردان کار کرده و در سال ۲۰۱۱ مستند
«مادر این سرزمین» را به کارگردانی معصومه ابراهیمی تهیه کرد و در سال ۲۰۲۰ فیلم کوتاه «فریاد بی صدا» را به همکاری و تهیه کنندگی خانهی فیلم رویا نوشته و تهیه نمود. این فیلم در ششمین جشنوارهی بینالمللی زنان هرات، جایزهی بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر زن را به دست آورد.
پس از سقوط نظام جمهوری در پانزدهم اگست سال ۲۰۲۱، خانم حسینی به ایالات متحدهی امریکا پناهنده شده و در حال حاضر، علاوه بر فعالیت در دانشگاه آیداهو در بخش فیلم برداری ورزشی، با شیشه میدیا در زمینهی مصاحبه با هنرمندان همکاری دارد.