روزهای عید را از زمانی که به یاد دارم، فضای خانواده و جامعه پر از خوشحالی بود. فضای روشن، با انرژی مثبت و احساس خوب عیدی گرفتن و عیدی دادن که هر کسی را وادار می‌کند تا لبخند بزند.
لحظه‌هایی که پر از امید، شادی و آرامش است و آدم‌ها را به سمت خوشحالی و سرور سوق می‌دهد.
آهنگ گروه باران را همیشه دوست داشتم که می‌گفت: «وطندار گلم عیدت مبارک»!
عید تنها روزی است که مردم همه شادند و به خوشی احترام می‌گذارند. روزی که اکثر آدم‌ها به اشکال متفاوت با یکدیگر ارتباط می‌گیرند و سعی می‌کنند لحظه‌های ناب و خوش خود را با دیگران شریک کنند.
در این روز است که خانواده‌ها به یکدیگر می‌پیوندند، کسانی که با یکدیگر قهر هستند، کدورت‌ها را کنار می‌گذارند و در کنار یکدیگر جمع شده و دسته‌جمعی غذا می‌خورند و از لحظه‌ها لذت می‌برند.
دختران، کودکان و زنان دست‌های خود را با حنا زیباتر می‌کنند تا زیبایی‌ها و احساس شادی بیشتری را تجربه کنند.
روز عید را که فضایش دل‌پذیر و شاد است، دوست دارم؛ چون مهربانی و محبت در هر کجا دیده می‌شود و تمام آدم‌ها بنای اول ارتباط با دیگران را بر شادی می‌گذارند و کودکان نیز تلاش می‌کنند از این روز لذت ببرند.
هر کودکی متناسب با فضای زندگی، فرهنگ و محل بود و باش خود، لحظه‌های متفاوتی را تجربه می‌کنند؛ اما تمام این تجربه‌ها پر از زیبایی و خاطره‌های دل‌پذیر است.
شروع شادی عید قربان اصلا از روزهای عید فطر است و مردم بعد از روزهای شاد عید فطر، در انتظار عید قربان هستند و خوشبختانه فاصله‌ی این دو نیز بسیار زیاد نیست.
عید قربان همان‌گونه از نامش پیدا است، به پاس کار بزرگ حضرت ابراهیم، مردم سعی می‌کنند نذر و نیاز داشته و قربانی کنند.
این روز در واقع برای نشان دادن تسلیم و وفاداری انسان به خداوند است؛ اما این روز بیشتر یادآور تذکیه و پاکی نفس است. این روز در واقع برای کسانی است که حاضر هستند، برای خداوند و دیگران از همه چیز خود بگذرند.
در عید قربان کمک به دیگران و تقسیم خوشی‌های خود به مردم اهمیت زیادی دارد. به خصوص کمک به کسانی که نیازمند هستند، بیشتر از هر زمان دیگر مورد تاکید است. این روز به ما یادآوری می‌کند که کمک به نیازمندان و دیگران بخشی از عبادت و تسلیم‌پذیری ما برابر خدای بزرگ است.
کسانی که در کابل زندگی کرده‌اند، می‌دانند که عید در کابل رنگ و بوی دیگری دارد. همه چیز در روزهای عید با روزهای عادی فرق دارد. انگار شهر پر از شور و نشاط است.
برخی محله‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها توسط مردم و دولت نورانی می‌شود. فروشگاه‌ها و بازارها در روزهای عید پر ازدحام و پر شور می‌شود.
همه در تلاش بهترین آمادگی برای روزهای عید هستند. لباس‌‌های نو، کیک و کلچه، میوه خشک و خوردنی‌های خوش‌مزه همه چیز را تغییر می‌دهد.
دختران، پسران، زنان، مردان و کودکان همه لباس نو می‌پوشند و برخی شاید با خانواده‌های شان بعد از روز اول عید به مسافرت و تفریح بروند.
تکریم بزرگان، احترام گذاشتن به کودکان و حتا زنان، از خوبی‌های روزهای عید است.
دختران و پسران جوان به شکل متفاوتی عید را جشن می‌گیرند. پسران معمولا پس از دیدار با خانواده و فامیل، با دوستان خود به تفریح می‌روند و دختران بیشتر دوستان خود را ملاقات می‌کنند. البته همه چیز وابسته به سن، عادت و علاقه‌ی آدم‌ها وابسته است و یک رویه‌ی مشخص وجود ندارد.
در روزهای عید فضای افغانستان کلا تغییر می‌کند و پر از شادی و شور می‌شود. مسجد عیدگاه کابل نیز جایی است که همیشه در خاطرات اکثر مردمان این شهر ثبت است. برگزاری نماز عید و جمع مردم در آنجا همیشه قشنگ است.
روزهای عید به ما می‌گویند که اگر انسان‌ها بخواهند، هوا و فضای کشور غم‌زده و مصیبت دیده‌ی مثل افغانستان نیز پر از زندگی و شادی شود.
امروز با وجود مشکلات و ناهنجاری‌های فراوان در افغانستان، عید برای دختران و پسران معنا و مفهوم جدیدی یافته است.
بسیاری که ناامید و خسته هستند در این روز دوباره کمی از غم‌های شان دور می‌شوند و بسیاری نیز با تمام چالش‌های که در جامعه وجود دارد؛ سعی می‌کنند امیدهای شان را به آینده از دست ندهند.
با وجود این همه خوبی‌ها، عید روی دیگری نیز دارد و آن فقر گسترده در کشور است. خانواده‌ها، دختران و پسران زیادی هستند که فقر و ناداری آن‌ها را از لذت عید دور می‌کند.
کسانی که تمام سال شاید در آرزوی یک وعده غذای خوب به سر ببرند. کسانی که همیشه می‌دوند و تلاش می‌کنند؛ اما نمی‌توانند به زندگی خود سروسامان بدهند.
عید خوبست؛ چون جدا از آن فرصت مناسب برای دوری از افکار منفی و ناامیدی‌ها است، فرصت کمک به نیازمندان را نیز برای همه فراهم می‌کند.
نمی‌خواهم بحث درس، تعلیم، مکتب، دانشگاه، کار و زندگی دختران را پیش بکشم، فقط در این روزهای عید، آرزو می‌کنم که این آخرین عید باشد که دختران افغانستان با این مشکلات روبه‌رو هستند.
امیدوارم همانطور که عید فرصت برای همبستگی و اتحاد تمام مردم کشور است، مردم از مصیبت‌ها و مشکلات فرار نکرده و در پی یافتن راه‌های حل باشند.
فعلا روزهای عید است و ما باید مثبت‌اندیش باشیم و از احساسات منفی دور شویم. عید روزی است که همه چیز خوب و آماده برای زندگی، نفس کشیدن و شادی است.
کاش همیشه عید می‌بود.
نویسنده: مریم امیری
