روایت (۴)
اشاره: این روایت را یکی از اعضای تیم امنیتی و کشفی حزب وحدت ارسال کرده، اما به لحاظ موقعیت و نگرانی‌های امنیتی خود و اعضای خانواده‌اش، تقاضا کرده است که از افشای اسم و هویتش خودداری شود. قسمتی از روایت به صورت شفاهی و قسمتی به صورت دست‌نوشته در آرشیف شیشه میدیا محفوظ است.
***
یکی از کمک‌های بزرگ و کمتر گفته‌شده‌ی استاد مزاری، حمایت او از نیروهای اسماعیلیه بود. پیش از سقوط حکومت داکتر نجیب‌الله، برخی جزوتام‌های فرقه‌ی ۸۰ به رهبری سید منصور نادری در مناطق مختلف از جمله لوگر مستقر بودند. پس از پیروزی مجاهدین، این نیروها به خواجه‌بغرا انتقال یافتند و یکی از لواهای آن‌ها، به‌نام لوای ۲۶، در ساحه‌ی تهیه‌‌ی مسکن جابه‌جا گردید.
با تأسیس شورای عالی هماهنگی و اعلان جهاد از سوی حکومت ربانی که فرقه‌ی ۸۰ نیز به عنوان عضو شورای عالی هماهنگی مشمول آن می‌شد، لوای ۲۶ فرقه‌ی ۸۰ هدف حمله‌ی نیروهای شورای نظار و سیاف قرار گرفت و تحت محاصره‌ی شدید درآمد. رهبری فرقه‌ی ۸۰ در چنین شرایطی، از استاد مزاری تقاضای حمایت کرد.
استاد مزاری با کانال‌های تماس خود در حزب وحدت بلافاصله وارد عمل شد. او نه‌تنها با حکومت ربانی وارد گفت‌وگو شد، بلکه لوای ۲۶ را بخشی از نیروهای حزب وحدت و متعلق به مردم هزاره اعلام کرد. این اقدام استاد مزاری باعث تغییر معادله شد.
در این میان، جنرال بابه‌جان نیز با اعزام نیروهایش به اطراف این لوا، از حمله‌ی احتمالی شورای نظار و اتحاد سیاف علیه آن جلوگیری کرد. از سوی حکومت ربانی و شورای نظار، داکتر عبدالرحمن مأمور شد تا با حزب وحدت گفت‌وگو کرده و مانع بروز جنگ گردد. او چندین بار با استاد مزاری دیدار کرد و صریحاً اعلام نمود که مطابق هدایت استاد مزاری عمل می‌کند. به‌ویژه در روز انتقال لوای ۲۶ به تایمنی، داکتر عبدالرحمن با کاروان نظامی متشکل از وسایط زرهی و صدها نیروی نظامی، همراه با نیروهای حزب وحدت، این عملیات انتقال را رهبری کرد.
در این مأموریت، چهره‌هایی چون جنرال بابه‌جان، پهلوان یحیی، انجنیر لطیف، طاهر توفان و علی‌داد، نمایندگان حزب وحدت، حضور داشتند.
دو روز پس از این انتقال موفق، مولوی میر افغان، نماینده‌ی سید منصور نادری در کابل، نامه‌ی سربسته‌ای را که از سوی سید منصور نادری خطاب به استاد مزاری نوشته شده بود، به غرب کابل برد و شخصاً به دست استاد سپرد.
