امروز( 19 میزان)، روز فرشته‌های زمینی است؛ روزی که وجود او، وجود دختر، دنیا را روشن و زیبا ساخته است. لطافت او همانند شاخه‌های نرگس است که با هر وزش نسیم، عطری دل‌انگیز در فضا می‌پراکند. زیبایی‌اش همچون گل‌های بهشتی است که هر نگاه به او، قلب را آرام و روح را تازه می‌کند. قلب او مانند اقیانوسی بی‌کران، سرشار از عشق، بخشندگی و مهربانی است و جریان وجودش، همچون آب زلال و روان، سراسر دنیا را سیراب و پرنور می‌سازد. بدون حضور او، گلی نمی‌روید، درختی سبز نمی‌شود و دریا معنایی ندارد. خنده‌هایش معصوم و زیبا، همچون خنده‌ی فرشته‌هاست و رؤیاهایش رنگارنگ، لطیف و پر از امید برای جهانی بهترند.
امروز، روز دختر است؛ روز دخترانی که وجودشان گاه در چشم دنیا جرم شمرده می‌شود. دخترانی که در سرزمینی به دنیا آمده‌اند که ظرافت و ارزش وجودشان را نمی‌شناسد، رؤیاهای‌شان را می‌شکند و بال‌های‌شان را می‌برد تا دیگر نتوانند پرواز کنند. دروازه‌های دنیا به روی آن‌ها بسته است تا از خانه بیرون نروند؛ اما همین فرشته‌های کوچک، از پشت پنجره‌ها به بیرون نگاه می‌کنند و آرزوهای‌شان را با دنیایی که از آن‌ها گرفته شده، گره می‌زنند. گل‌های باغ‌شان پایمال شده، درختان بهشت‌شان سوخته و دنیا گاهی برای آن‌ها ویرانه‌ای بیش نیست.
با این حال، دختر هنوز در دلش امید دارد. هنوز به ساختن دوباره، به تغییر جهان و زیباتر کردن زندگی می‌اندیشد؛ زیرا او از جنس الماس است، هیچ چیز نمی‌تواند او را بشکند و هیچ سختی، روحش را تیره نسازد. دلش برای پرواز تنگ شده، اما بال‌هایش را نمی‌دهند تا احساس آزادی کند و خودش باشد. او چنان در قید فرمان و کنترل دیگران است که خود واقعی‌اش را گم کرده است؛ چگونه لباس بپوشد، چگونه رفتار کند، چه زمانی بخندد، چه زمانی پنهان شود، از حقوقش بگذرد، هدف نداشته باشد و درس نخواند. حتی انتخاب کسی را که دوست دارد در آینده کنار او باشد، از او گرفته‌اند، تنها به این دلیل که او دختر است. دختری که باید همیشه در خانه بماند، چون جهان بیرون برایش «خوب» نیست.
اما حتی وقتی رؤیاهایش مانند ستاره‌هایی دور در آسمان‌اند، او باز هم در پی آن‌هاست. گاهی کنار آب می‌نشیند، انعکاس ستاره‌ها را در آب نگاه می‌کند، دستانش را به سوی‌شان دراز می‌کند و آرام می‌گوید: «رؤیاها از من دور نیستند، من همین حالا آن‌ها را لمس می‌کنم.» او باور دارد که پرواز و آزادی، حق ذاتی اوست و هیچ قدرتی نمی‌تواند او را از آن محروم کند.
وجود دختر است که دنیا را زیبا و پرطراوت ساخته است. به خاطر اوست که گل‌ها، ستاره‌ها، باغ‌ها و دریاها معنا یافته‌اند. رنگ‌ها و نورها، همه از لطافت و قلب پرمحبت او زاده‌اند. دختران نه تنها میراث‌دار رؤیاها و امیدهای ما هستند، بلکه ستون‌های اصلی آینده‌ی این سرزمین‌اند؛ نیروی آن‌ها، شجاعت و اراده‌شان می‌تواند جهانی بهتر بسازد.
حتی در شرایطی که حق‌شان گرفته شده و آزادی‌های‌شان محدود گردیده است، دختران باز هم رؤیاپردازی می‌کنند، امید دارند و به دنبال تغییرند. درون آن‌ها همچون کهکشانی رنگارنگ و پر از انرژی است. هر قدم کوچک، هر خنده، هر آرزو و هر تلاش‌شان، اثری ماندگار بر جهان می‌گذارد.
روز دختر بر همه‌ی دختران سرزمینم مبارک باد؛ روزی که ارزش، استعداد و مهربانی‌شان دیده و پذیرفته شود و همان احترام و حقوقی را که شایسته‌اش هستند، به آنان بازگردانند.
به امید روزی که دختران شجاع و دلیر افغانستان بتوانند پرواز کنند، رؤیاهای‌شان را دنبال کنند و آینده‌ی روشن بسازند؛ زیرا بدون دختران، جهان ناقص، بی‌رنگ و کم‌نور است. هر گل، هر ستاره و هر دریا، بی‌وجود آن‌ها معنا ندارد. وجود دختر، یعنی وجود زندگی، امید، زیبایی و آینده.
نویسنده: فرشته حسینی
