یک سال دیگر با همه‌ی فراز و نشیب‌هایش گذشت و اکنون وارد سال ۱۴۰۴ شدیم. بهار از راه رسیده است. زمین دوباره سبز می‌شود، درختان شکوفه می‌دهند، طبیعت رنگی تازه می‌گیرد و طراوت خاصی پیدا می‌کند. همه چیز جان دوباره می‌گیرد.
سالی که گذشت، با همه‌ی پستی و بلندی‌هایش، درس‌هایی برای ما داشت. لحظاتی که خندیدیم و گریستیم، تلاش‌هایی که کردیم، زحمت‌هایی که برای اهداف خود کشیدیم، سختی‌هایی که پشت سر گذاشتیم، شکست‌هایی که خوردیم و پیروزی‌هایی که به دست آوردیم، همگی بخشی از مسیر زندگی ما بودند. موفقیت‌ها و لحظات ناب در کنار عزیزان ما، ارزش‌مندترین خاطرات سال گذشته بود.
نوروز و فصل بهار به ما یادآوری می‌کند که مانند طبیعت، ما نیز می‌توانیم از نو شکوفا شویم، دوباره آغاز و رشد کنیم. همان‌گونه که درختان و گیاهان جوانه می‌زنند، شکوفه می‌دهند و سبز می‌شوند، ما نیز می‌توانیم. فصل بهار به ما می‌آموزد که پس از هر زمستان سرد، بهار روشن و گرم از راه می‌رسد. به عبارتی، بعد از هر شب تاریک و سرد، صبح روشن، گرم و زیبا خواهد آمد.
فصل بهار، استقامت، صبر و امید را به ما می‌آموزد. در پاییز، برگ‌های درختان رنگ می‌بازند و به زرد و نارنجی مبدل می‌شوند. در زمستان، برگ‌ها از شاخه‌ها جدا می‌شوند و از بین می‌روند؛ اما در بهار، برگ‌ها دوباره می‌رویند، سبز و تازه می‌شوند. با این حال، درخت همان درخت باقی می‌ماند؛ استوار و محکم. درخت در برابر این تغییرات سر خم نمی‌کند و همچنان استوار و سربلند، انتظار روزهای خوب و بهاری را می‌کشد تا بار دیگر شکوفا و بارور شود.
نوروز و سال نو فرصت دوباره برای ما است تا از سالی که گذشت، درس بگیریم. فرصتی است تا از نو آغاز کنیم و بهتر از قبل باشیم. کینه و کدورت‌ها را کنار بگذاریم و بدی‌ها و تلخی‌های روزگار را فراموش کنیم. به‌جای دشمنی، بذر مهر، محبت، عشق و امید را در دل‌های خود بکاریم. مهربان‌تر باشیم، ببخشیم، کنار هم بمانیم، مرهم زخم‌های یک‌دیگر شویم و از لحظات با هم بودن نهایت لذت را ببریم. بهار تنها تغییر یک فصل نیست، بلکه فرصتی برای دگرگونی است؛ فرصتی برای رها شدن از غبار گذشته و نگریستن به آینده با دیدگاهی نو.
نوروز، با همه‌ی سادگی‌اش، تأثیر عمیقی بر انسان‌ها دارد. همه به استقبال بهار می‌روند، از هفته‌ها قبل خانه‌تکانی می‌کنند، برای سال جدید آماده می‌شوند و اهداف و برنامه‌های خود را تنظیم می‌کنند. مثل اینکه فرصت دوباره یافته‌اند تا اشتباهات گذشته را جبران و همه چیز را از نو آغاز کنند. در روز نوروز، طبق آیین‌ها و رسوم کهن، سفره‌ی هفت‌سین می‌چینند که هرکدام از اجزای آن نماد خاصی دارد. اعضای خانواده گرد هم می‌آیند، لحظاتی را در کنار هم سپری می‌کنند و از بودن در کنار یک‌دیگر لذت می‌برند. مردم هفت‌میوه آماده می‌کنند و به شیوه‌های گوناگون از بهار استقبال می‌کنند.
بیایید در سال ۱۴۰۴ با دل‌هایی پر از امید و اندیشه‌های روشن، به استقبال روزهای پیش رو برویم. بیایید مهربانی را بیشتر کنیم، رؤیاهای خود را جدی‌تر بگیریم و در مسیر رشد و پیشرفت گام‌های استوار برداریم. سال نو، فرصتی برای نو شدن است؛ فرصتی برای کنار گذاشتن کینه‌ها، تقویت دوستی‌ها و ساختن دنیایی بهتر برای خود و دیگران. بیایید گذشته را فراموش کنیم، برای آینده و روزهایی که در پیش داریم، طرح و برنامه بریزیم، تلاش کنیم و به خواسته‌های خود برسیم.
بیایید در سال ۱۴۰۴ با خود عهد کنیم که هیچ دلی را نشکنیم، کسی را ناامید نکنیم و از تلاش برای رؤیاهای خود دست نکشیم. بیایید تسلیم نشویم، با انگیزه‌تر و امیدوارتر از همیشه به راه خود ادامه دهیم و این جهان را به جایی بهتر تبدیل کنیم. همان‌طور که پیش از نوروز، خانه‌های خود را پاک و مرتب می‌کنیم، بیایید تکانی به دل، اندیشه و افکار خود بدهیم. محدودیت‌ها را باور نکنیم، انرژی‌های منفی را از خود دور کنیم، مثبت بیندیشیم و برای تحقق رؤیاهای خود تلاش کنیم.
بهار، فصلی برای آغازهای تازه است. پس بیایید این نوروز را با قلب سرشار از عشق، انگیزه و خوش‌بینی جشن بگیریم. بیایید دست در دست هم، سالی پر از برکت، آرامش و موفقیت را رقم بزنیم.
در این لحظات ناب، از خدا می‌خواهم که سال ۱۴۰۴ برای همه‌ی ما سالی سرشار از روشنی باشد، سالی که لبخندهایش از دل برمی‌آیند و امیدهایش هرگز خاموش نمی‌شوند.
سال نو مبارک!
نویسنده: بهاره سلطانی
