در سکوتِ غبارآلودِ تاریخ، صدای زن گم شده است. گویی صدای‌شان در میان انبوهی از حرف‌ها، افکار و اندیشه‌های مردان، خاموش شده است. اما زن‌ها همواره می‌نوشتند، می‌خواندند و می‌گفتند.
ما دختران، در فرهنگ کشوری که ما در آن زندگی می‌کنیم، محدودیت‌هایی داریم. ما را از رویاپردازی محروم کرده‌اند. گفته‌اند که تا امر ثانوی شما نمی‌توانید مسیر آرزوهای‌تان را مثل گذشته طی کنید؛ اما چه باید کرد؟
بعد از تغییر دولت و حکومت حق خواندن را از ما گرفتند؛ اما حق نوشتن را نمی‌توانند از ما بگیرند. همان‌طوری‌که می‌گویند نوشتن نوع دوم سخن گفتن است، ما از این‌طریق حرف‌های خود را می‌گوییم.
زمانی‌که لحظه‌های تاریک زندگی‌ام را در این سن‌وسال مرور می‌کنم، سپس برای بیان آن اقدام به نوشتن می‌کنم و سراغ رویاهای هم‌سن‌وسالانم نیز می‌روم که با هم مسیر مشترک داشتیم، برایم حسی خوبی می‌دهد. درست مانند جمله‌ای از خانم «اناییس نین» که می‌گوید: «می‌نویسم تا دوباره طعم زندگی را بچشم. من با قلمی که دارم می‌خواهم جهان را تفسیر کنم. با داستان و قطعاتی از نوشته‌هایم زندگی واقعی را به تصویر بکشم و با شعرهایم عشق را فریاد بزنم.»
در وضعیت کنونی صدای زن گم شده‌است. گویی صدای‌شان در میان انبوهی از حرف‌ها و افکار بازدارنده و اندیشه‌های مردسالارانه خاموش شده‌است. پس لازم است که در دنیای امروز، زن‌ها با شجاعت بیشتری قلم به دست گیرند و با صدای بلند فریاد بزنند؛ از دردهای‌شان، از آرزوهای‌شان، از امیدهای‌شان و رویاهای‌شان بنویسند.
زن‌ها در طول تاریخ مردسالارانه، اکثرا از حق سخن گفتن در مجامع عمومی محروم بودند. این محدودیت‌ها از طریق سنت‌های اجتماعی، قانون‌های مختلف در جامعه بر زنان اعمال می‌شد و صدای زن‌ها کم‌تر مطرح و شنیده شده است.
صدای زن، صدای متفاوتی در جامعه‌است که هر کدام حکایت یک زندگی، یک تجربه و یک دیدگاه منحصر به فرد را در جامعه بازگو می‌کنند. در طول تاریخ زنان روشنی در بخش‌های گوناگون در جامعه داشتیم که از نویسندگان واقع‌گرا تا شاعران عاشقانه‌سرا، به ما چشم‌انداز جدیدی از جهان را نشان می‌دهند.
مسیر سخن و زبان زنان نباید در جامعه مسدود شود. زنان در طول تاریخ، ثابت کرده‌اند که روشنایی‌بخش اساسیِ زندگی در جامعه بوده‌اند. نگاه نانه، افکار زنانه، کارکرد زنانه همیشه در دنیا به نتیجه‌های مثبت منجر شده‌است. تاریخ هیچ نشانه‌ای از بربادی دنیا با سیاست و افکار زنانه در خود ندیده است. این خود نشان می‌دهد که سخن زن، اندیشه و افکار زن، روشنایی‌بخش و امیدوارکننده است.
مریم امیری
