من ثریا هستم. ثریا محمدی، هفده سال سن دارم و یکی از بازماندگان حمله انفجاری بر مکتب سید الشهدا هستم. انفجاری که در سال ۲۰۲۱ جان ده‌‌ها تن از هم‌صنفانم را گرفت. من از آن حادثه سالم بیرون آمدم تا امروز سخن و پیام خود را به عنوان یک دختر افغانستانی مطرح کنم.
امروز دختران افغانستان روزهای سیاه و تاریک را پشت سر می‌گذارند. آنان تحقیر می‌شوند، با چشم کوچک به آن‌ها نگریسته می‌شود؛ اما با اینهم، من اینجا هستم تا به عنوان یک دختر و نماینده‌ای از میلیون‌ها دختر سرزمینم، برای تان از اراده‌ی ثابت و استوار خود برای ماندن، کار کردن، زندگی کردن و مهم‌تر از همه، رهبری کردن سخن بگویم.
ما با اراده‌‌ای فولادین و روحیه‌ای پرشور، پیامی از عشق و امید برای آموزش و رهبری را به دنیا ارسال می‌کنیم. ما از زمینه‌هایی که پر از چالش و نابسامانی‌هاست، با ایمان به ارزش‌های آموزش، اندیشه و خلاقیت، برای آینده‌ی بهتر تلاش می‌کنیم.
به عنوان یک دختر افغانستان، با وجود محدودیت‌ها و موانعی که پیش روی ما قرار دارند، به تلاش بی‌وقفه‌ی خود برای آموزش و رهبری ادامه می‌دهم. من و هم‌نسلانم به دنبال ایجاد فرصت‌های آموزشی برای خود و هموطنان خود هستیم تا هر کودکی بتواند به آزادی و عدالت دست یابد و بهترین نسخه‌ی خود را پیدا کند.
من به عنوان یک دختر افغان، با ایمان به نقش خود به عنوان یکی از رهبران آینده‌ی کشور خود، پیامی از امید و ایمان به توانایی‌های خود و هم‌قطاران خود دارم که با شما در میان می‌گذارم.
ما به خلق فضای پویا و سازنده برای آموزش و توسعه‌ی تمامی افراد، بدون تبعیض جنسیتی، ادامه می‌دهیم.
ما دختران افغان، با تلاش برای رهبریت و توانمندسازی خود، می‌خواهیم پیام آموزش و دانش را در جامعه‌ی خود منتشر کنیم. من در این پیام به آموزش و دانش تأکید می‌کنم تا بگویم که ما به دنبال به اشتراک گذاشتن تجربیات و دانش خود با دیگران هستیم، ما با آموزش و دانش می‌کوشیم تا به جامعه‌ی آگاه و هوشمندی دست یابیم که هر فرد در آن احترام و شایستگی رهبری را تجربه کند.
ما دختران افغان، با انگیزه‌ی خود به عنوان معلمان، روشنفکران، و رهبران آینده، می‌خواهیم به جهانی که پر از عدالت و توسعه است، کمک کنیم. ما به دنبال ایجاد ساختارهایی هستیم که در آن همه‌ی انسان‌ها از آموزش و دانش بهره‌مند باشند و با اعتماد به نفس و اراده‌ی استوار، به دیگران نشان دهند که هیچ مانعی نمی‌تواند از تحقق آرزوها و رویاهای شان جلوگیری کند.
ما دختران افغان پیامی از امید، عشق به آموزش، و ایمان به رهبریت را به جهان منتقل می‌کنیم. ما با خلاقیت، اراده، و انگیزه‌ای فراوان، به ایجاد جامعه‌ای پویا و پیشرفته می‌پردازیم. جامعه‌ای که همه در آن به دنبال یادگیری، توسعه، و رشد هستند.
آموزش برای ما چراغ راهی است که در تاریکی‌های زندگی برای‌مان روشنایی می‌اندازد. با دست‌های کوچک‌مان، ما داریم دنیایی را می‌سازیم که هر فرد، بدون تبعیض، به امکانات آموزشی دسترسی داشته باشد و توانایی‌های خود را نشان دهد.
ما به عنوان دختران افغان، نمادی از امید و ایمان به آینده‌ای بهتر هستیم. هر روز با تمام تلاش و انگیزه، به رهبریت و تحصیل پیش می‌رویم. می‌خواهیم نشان دهیم که علم و دانش، بزرگ‌ترین سلاح ماست که می‌تواند جامعه‌ی ما را به سوی پیشرفت و شکوفایی هدایت کند.
با اعتماد به نفس و امید بهترین‌ها، ما به دیگران نشان می‌دهیم که هیچ مانعی نمی‌تواند راه رسیدن به آرزوها و رویاهای‌مان را ببندد. ما معتقدیم که هر فرد، مخصوصاً هر دختری، حق تحصیل دارد و می‌تواند برای رهبری خود تلاش کند. ما در کنار همدیگر و در همراهی و همکاری با یکدیگر، می‌توانیم جامعه‌ای عدالت‌محور و پویا بسازیم که هیچ فردی در آن احساس ناتوانی و ضعف نکند.
زندگی ما سخت و پراز چالش است. ما دشواری دختر بودن را در هر لحظه‌ی زندگی خود تجربه می‌کنیم. ما در کوچه می‌ترسیم که کسی ناگهان با شلاق یا دشنام یا تفنگ بر ما حمله نکند. ما در مکتب می‌ترسیم که جسم ما مورد تعرض قرار نگیرد. ما در خواب می‌ترسیم که ناگهان سقف و دیوار خانه‌ی ما به زندان و قفس ما تبدیل نشود.
با اینهم، ما دختران افغان، با شجاعت و تلاش، به دنبال روشنایی در تاریکی هستیم. ما به دیگران نشان می‌دهیم که در هر شرایطی، قلبی پر از عشق و اراده می‌تواند به رویای خود برسد. ما توان‌مندی را تجربه می‌کنیم. ما لذت زندگی در ایمان و باور را تجربه می‌کنیم. ما قدرت معجزه‌آمیز رهبری را در چشمان خود، در زبان خود، در دستان خود لمس می‌کنیم.
پیام من، ثریا محمدی، پیام دختری است که از چهار انفجار بزرگ در پیش دروازه‌ی مکتب خود زنده بیرون آمده است. من شانزده سال دارم. در یک نگاه استراتژیک، تا شش سال دیگر، برای خود هدف بزرگ رهبری و مقام رهبری را از یک آیدیال به یک واقعیت تبدیل می‌کنم.
برای من و هم‌نسلان من، برای همه‌ی دختران دیگر که در کنار من هستند، رهبری مفهوم عمیق و بزرگی دارد. ما احساس و ذهنیت رهبری را مانند نوری می‌بینیم که ما را از درون خانه تا مکتب تا کوچه تا جامعه و تا کشور در یک فضای روشن و شفاف قرار می‌دهد.
ما به آینده‌ی بهتری اعتقاد داریم و از درخشش فرد فرد خود در این زمان بحرانی افتخار می‌کنیم. امیدواریم که با همدیگر، با ایمان به ارزش‌های انسانی، به ساختن جامعه‌ای پویا و عادلانه برای همه برسیم. اجازه دهید که عشق و ایمان ما به آینده، رهنمودی باشد برای شکوفایی و روشنایی در این دوران سخت. به امید روزی که هر دختر و زن، در هر نقطه‌ای از جهان، آزاد و مستقل زندگی کند و به تمامی زیبایی‌هایی که خودشان را در دل دارند، دست یابند.
از همه‌ی شما، خواهران و برادران، پدران و مادران، می‌خواهم که ما را حمایت کنید. با ما باشید و با ما دست یاری دهید تا با رهبری دخترانه، الگوی رهبری انسان سالم را برای همه‌ی جامعه‌ی خود به یک واقعیت تبدیل کنیم.
نویسنده: ثریا محمدی
