اگر بخواهم بگویم دختران افغانستان در این روزهای سخت چگونه زندگی می‌کنند، شاید هیچ واژه‌ای نتواند واقعیت را آن‌گونه که هست نشان دهد. شاید هیچ جمله‌ای نتواند عمق رنجی را که آن‌ها تحمل می‌کنند، به‌درستی توصیف کند. دخترانی که همچنان آرزو دارند به مکتب بروند، از حق تحصیل خود بهره‌مند شوند و آینده‌ی روشن برای خود بسازند؛ اما متاسفانه، در کشوری که همواره درگیر جنگ، بحران و ناامنی بوده، آینده‌ای که در انتظارشان است، ناتمام و دور از دسترس به نظر می‌رسد.
آن‌ها روزهای خود را در دنیای تاریک و پر از محدودیت سپری می‌کنند. بسیاری از دختران افغانستان هرگز فرصت تحصیل نداشته‌اند و این تنها یک حق ابتدایی نیست، بلکه ابزاری اساسی برای ساختن دنیایی بهتر است. با این حال، آن‌ها به زندگی ادامه می‌دهند؛ زیرا می‌دانند که تنها راه تغییر، تغییر خودشان است. اگر امروز روی پای خود نایستند، فردا هیچ شانسی برای ساختن دنیای بهتر برای خود و نسل‌های آینده نخواهند داشت.
نمی‌توانم بگویم که این دختران هیچ امیدی ندارند؛ زیرا در دل هرکدام از آن‌ها شعله‌ای از امید روشن است. آن‌ها با وجود تمام مشکلات و موانع، همچنان به تحصیل، حقوق انسانی‌شان و عدالت می‌اندیشند. شاید امروز درهای مکتب به روی‌شان بسته باشد، شاید مسیرشان برای رسیدن به آینده‌ی بهتر دشوار و ناممکن به نظر برسد؛ اما در دل‌شان آرزوی بزرگ نهفته است؛ آرزوی آزادی، برابری و جهان بهتر برای همه.
دختران افغانستان تنها قربانیان شرایط سخت نیستند، بلکه نمادهایی از شجاعت و مقاومت‌اند. آن‌ها، با وجود تمام محدودیت‌ها و تهدیدها، همچنان باور دارند که تغییر ممکن است، حتی اگر امروز دور از دسترس باشد. آن‌ها می‌دانند که برای رسیدن به آینده‌ای که آرزویش را دارند، باید بجنگند، باید مقاومت کنند، باید ادامه دهند.
اما واقعیت این است که این دختران به‌تنهایی قادر به تغییر سرنوشت‌شان نیستند. آن‌ها نیاز دارند که صدای‌شان شنیده شود، که از حمایت جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی برخوردار شوند. باید کسانی باشند که فریادشان را بشنوند و حقیقت شرایط آن‌ها را به گوش جهان برسانند. تنها با همبستگی و حمایت می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم تا به تحصیل ادامه دهند و از حقوق اساسی خود بهره‌مند شوند.
دختران افغانستان نه‌تنها رهبران آینده‌ی خود، بلکه رهبران جامعه، تغییر و تحول‌اند؛ اما این زمانی ممکن خواهد شد که فرصت رشد به آن‌ها داده شود، که درهای مدارس و دانشگاه‌ها به روی‌شان باز شود و بتوانند نقش فعال در جامعه ایفا کنند. این دختران می‌توانند روزی دنیای بهتری بسازند، دنیایی که در آن، همه‌ی انسان‌ها فارغ از جنسیت و قومیت، برابر باشند.
من باور دارم که در دل این دختران، همه‌ی آن‌چه برای ساختن دنیای بهتر لازم است، نهفته است. آن‌ها با تمام مشکلات‌شان، با امیدها و آرزوهای‌شان، می‌توانند آینده‌ی روشن را رقم بزنند؛ آینده‌ای که در آن، دختران افغانستان از حق تحصیل، انتخاب و زندگی برخوردار باشند. اگر امروز به آن‌ها فرصت داده شود، اگر حمایتی که شایسته‌اش هستند، دریافت کنند، نه‌تنها رهبران آینده‌ی خود، بلکه رهبران جهانی خواهند بود که مسیر فردایی روشن‌تر را هموار می‌کنند.
در نهایت، باید بدانیم که این دختران قربانی نیستند، بلکه قهرمانان واقعی این دوران‌اند. آن‌ها با تمام وجود برای آینده‌ی بهتر می‌جنگند و ما نیز باید در این مبارزه همراهشان باشیم، تا روزی دنیایی بسازیم که در آن، هیچ دختری به‌خاطر جنسیت خود نادیده گرفته نشود.
نویسنده: بهار ابراهیمی
