از زمانی که خود را شناختم و بار سنگین زندگی را بر دوش گرفتم، مسیرهای پرپیچ‌وخم و فراز و نشیب‌های زندگی را با تمام دشواری‌هایش پیمودم. تمام مسئولیت‌های زندگی و اهدافم را پذیرفتم و این مسئولیت‌ها مفاهیم زیبایی را به من آموختند. تا به امروز، با انگیزه‌ی کامل به راهم ادامه داده‌ام و این‌ها همه دستاوردهایی بوده‌اند که در مسیر رشد و خودآگاهی کسب کرده‌ام. این آگاهی، هر لحظه مرا امیدوار ساخته و چراغ امید را در دلم روشن نگه داشته است.
می‌خواهم نکاتی را با شما در میان بگذارم؛ نکاتی که اغلب نادیده می‌گیریم و بی‌توجه از کنارشان می‌گذریم:
یک- دام مقایسه و تقلید
ما انسان‌ها شگفت‌انگیزیم؛ اما اغلب سبک زندگی و کارهای روزانه‌ی خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم، غافل از اینکه در دنیای تقلید و مقایسه، خود واقعی‌مان را فراموش کرده و به سوی سردرگمی مطلق می‌رویم. هرچه بیشتر نگران قضاوت دیگران باشیم و خود را با آن‌ها مقایسه کنیم، همان‌قدر از نظر روحی آسیب خواهیم دید.
امروزه، در جامعه‌ی خود شاهد گسترش اختلافات و ناهنجاری‌ها، به‌ویژه در فضای مجازی هستیم. شخصاً دیده‌ام که کودکی زندگی‌اش را با تصاویری از کودکان غربی مقایسه می‌کرد و این مقایسه، او را دچار احساس کمبود و نارضایتی کرده بود. این مشکل نه‌تنها کودکان، بلکه هرکسی را که خود را با دیگران مقایسه کند، دچار بحران روحی کرده و از دیدن زیبایی‌های زندگی‌اش محروم می‌سازد. چنین افرادی چنان در تقلید و مقایسه غرق می‌شوند که دیگر خود واقعی‌شان را فراموش کرده و از لذت‌های کوچک زندگی نیز بی‌بهره می‌مانند.
باید بدانیم که مسیر زندگی هرکس با دیگری متفاوت است. پس بهتر است از مقایسه‌ی خود با دیگران دست برداریم و بر رشد فردی خود تمرکز کنیم.
دو – آگاهی از ارزش خویشتن
انسان‌ها همواره در حال تغییر و تکامل هستند. با گذر زمان، سن ما افزایش می‌یابد، قد و وزن‌مان تغییر می‌کند و ظاهرمان دگرگون می‌شود. این یک روند طبیعی است که نیازی به تعجب ندارد. اما آنچه مهم است، آگاهی از ارزش وجودی خود، دوست داشتن خویشتن و قدردانی از خود است.
دوست داشتن خود، نوعی سپاس‌گزاری از زندگی، طبیعت و هستی است. اگر مفهوم دوست داشتن خود را درک کنیم، دیگر نیازی به تأیید و محبت دیگران نخواهیم داشت. وقتی وجودمان را از محبت و صمیمیت سرشار کنیم، دیگر نگران این نخواهیم بود که چه کسی ما را دوست دارد یا از ما دوری می‌کند. در این حالت، احساس بیهودگی و کمبود نیز از میان می‌رود.
سه – سپاس‌گزاری، کلید فراوانی
سپاس‌گزاری از نعمت‌های زندگی، از جسم سالم گرفته تا غذا و آسایش، تأثیر شگرفی در بهبود کیفیت زندگی دارد. هرچه بیشتر قدردان نعمت‌ها باشیم، همان‌قدر نعمت‌های بیشتری را جذب خواهیم کرد. این موضوع نه‌تنها از نظر دینی، بلکه بر اساس قوانین ذهن و انرژی نیز تأیید شده است.
بیایید زندگی خود را زیباتر کنیم؛ خودمان را دوست داشته باشیم. از مقایسه‌ی زندگی خود با دیگران دست برداریم.
سپاس‌گزار لحظه‌های زندگی باشیم.
با این نگرش، نه‌تنها رشد فردی‌مان را تقویت می‌کنیم، بلکه زندگی‌مان را سرشار از آرامش و معنا خواهیم ساخت.
نویسنده: سمیرا فیضی
