دختر؛ یعنی در دل تاریکی شجاع بودن

امروز روز دختر است؛ روز موجودی که نیمی از پیکر یک ملت است. دخترانی که نه‌تنها مادر، خواهر و زن هستند، بلکه رهبران موفقی در سراسر جهان‌اند و زندگی بر پایه‌ی مهر و عطوفت آنان شکل گرفته‌است.

این روز، یادآور کسانی است که با تمام مشکلات و دردها می‌جنگند و با وجود همه‌ی دشواری‌ها، نور امید در قلب و چهره‌ی‌شان می‌درخشد.

اما در کشوری مثل افغانستان که همانند قفس است، برای دختران سرزمین من نه‌تنها از این روز بزرگ تجلیل نمی‌شود، بلکه حتی واژه‌ی «دختر» بی‌ارزش و بی‌معنا شمرده می‌شود و خیلی وقت‌ها حتا صدای این دختر را هم عورت خواندند.

در کشور من، دختر بودن شجاعت می‌خواهد. در جایی که حق تحصیل از دختران گرفته شده و داشتن کتاب برای‌شان گناه به حساب می‌آید. اینجا دختر بودن شجاعت می‌خواهد؛ زیرا زندگی همه‌ی دختران به بازی‌های سیاسی بدل شده و حقوق ابتدایی از آنان سلب گردیده است.

با این‌همه، من به دختران سرزمینم و به خودم افتخار می‌کنم؛ زیرا با وجود تمام تاریکی‌ها و محدودیت‌ها، هنوز شجاعانه برای آرزوهای خود می‌جنگیم.

بنویسید، حتی اگر دروازه‌های دانش به روی‌تان بسته‌اند؛ به امید روزی بنویسید که روز دختر به زیباترین اتفاق جهان در کشور ما تبدیل شود. ما این توانایی را در خود داریم تا با نوشتن و حرف زدن پیام زیبایی را به همه‌ی مردم جهان به خصوص کشور خود ما برسانیم.

من از دختران سرزمینی می‌نویسم که رویا، پرواز و رهبری را در دل دارند و با وجود همه‌ی مشکلات و محدودیت‌ها، تسلیم نشده‌اند. آنان با بال‌های شکسته هم می‌خواهند پرواز کنند.

این روز، روز تولد دوباره‌ی عشق، خرد و استقامت است؛ روزی که موجودات زیبا شکوفا شدند و دنیا را به گلستان بدل کردند.

در افغانستان، دختر بودن یک هنر است؛ هنری که شجاعت و استقامت می‌خواهد. در کشوری که هزار بار در روز شکسته می‌شوی و درهای امید یکی پس از دیگری به رویت بسته می‌شود، دختر بودن یعنی داشتن قدرت، تحمل و صبر که فقط از توان ما دختران در افغانستان است و این ما را همه روزه قوی می‌سازد.

اینجا سرزمینی است که دخترانش با ایمان و استقامت، مشکلات و چالش‌ها را به فرصت تبدیل می‌کنند.

دختران سرزمین من، برای روزی ایستاده‌اند که دیگر در قفس سنت‌ها و محدودیت‌ها زندانی نباشند. ما برای روزی تلاش می‌کنیم که دختران پس از ما برای داشتن هدف و آرزو قضاوت نشوند و اشک نریزند.

ما با قلب‌های شکسته و دستان خالی، باز هم به فردایی بهتر ایمان داریم و شجاعانه می‌جنگیم. ما برای روزی می‌جنگیم که به جهان نشان دهیم هیچ ملتی بدون زنان، به پیشرفت و استقلال نمی‌رسد و هیچ کشوری بدون حضور زنان، آینده درخشانی نخواهد داشت.

دختر بودن یعنی لبخند زدن در هجوم گریه‌ها. دختران سرشار از امید، انگیزه و قدرت‌اند. این روز را به دختران سراسر جهان تبریک می‌گویم؛ دخترانی که با وجود همه‌ی مشکلات و دردها، هنوز امید دارند و در برابر سختی‌ها لبخند می‌زنند. شما نماد قدرت و خرد آفریدگار یکتا هستید که با دستان مهربان و لبخند آرام‌بخش خود، دنیا را به مکانی بهتر تبدیل کرده‌اید.

در جهانی که مشکلات و محدودیت‌ها بیش از شادی‌هاست، ما دختران افغانستان با استقامت و اراده‌ی قوی، رویاهای خود را به واقعیت بدل می‌کنیم. با وجود آن‌که دشواری‌ها از خود ما بزرگ‌ترند، باز هم با اراده‌ی محکم از آن‌ها می‌گذریم و آینده‌ی درخشان خود را، حتی با قلبی شکسته و دروازه‌های بسته، می‌سازیم.

روزتان مبارک، ای نمادهای عشق و شجاعت.

نویسنده: شهربانو ابراهیمی