می‌گویند مرد بغض نمی‌کند، گریه نمی‌کند، نمی‌شکند؛ بلکه آرام و بی‌صدا در افق محو می‌شود؛ اما برخی می‌گویند، این درست نیست که بگوییم مرد گریه نمی‌کند!
مرد گاهی آن‌قدر بغض دارد که فقط باید مرد باشی تا بفهمی و گریه کنی؛ شاید مردانی از جنس «رونالدو» است که گاهی، بزرگ‌ترین شکست‌ها و پیروزی‌ها زیر سایه‌ی نام و ابهت شان گم می‌شوند.
رونالدو در فینال یورو ۲۰۱۶، پس از مصدومیت اشک ریخت، نه از روی ضعف، بلکه برای مدت‌ها اجرای نمایش قدرت در زمین!
آن شب وقتی رونالدو گریست، چشم‌های زیادی هم‌زمان با اشک‌های او، تر شدند تا امروز که ما «یورو» را به یاد می‌آوریم، نخستین چیزها، گریه‌ی او است که پیش چشم مان سبز می‌شود.
آن شب، تیم «فرناندو سانتوس»، نمونه‌ی کاملی از این جمله‌ی «چارلی چاپلین» نابغه‌ی هنر بود که «وقتی زندگی صد دلیل برای گریه کردن به تو نشان می‌دهد، تو هزار دلیل برای خندیدن به او نشان بده.»
آن شب، وقتی رونالدو را با برانکارد به بیرون می‌بردند، بیشتر هواداران پرتگال در «استادوفرانس» و در بیرون از آن، با دو دست زنجیر شده بالای سر، اشک می‌ریختند و با هر قدم داکتران، ته دل شان خالی و خالی‌تر می‌شد.
آن شب، حتا پروانه‌ها نیز با رونالدو غم‌شریکی و هم‌نوایی کردند؛ چون یاران او در وضعیت بدی بودند؛ ولی «سانتوس»، مدیر لحظه‌های بحران بود و توانست تمام اتفاق‌ها را به سود خود رقم بزند.
بازیکنی مثل «اِدِر» که تعویضی آمده بود، دروازه‌ی فرانسه را گشود تا رونالدو دوباره اشک بریزد؛ این بار اما اشک خوشی و شوق. او که وقتی مصدوم شد، به اندازه‌ی یک بازیکن درون زمین، از بیرون انرژی گذاشت و به یارانش انگیزه داد!
چرخ چرخید و چرخید، رونالدو سنش بالاتر رفت و از یونتووس به منچستر بازگشت تا خاطره‌ی سال‌ها پیش را زنده کند؛ اما چرخ فوتبال به میل او نچرخید و رونالدو با چالش‌های زیادی در تیاتر رؤیاها رو به رو شد؛ چالش‌هایی که کسی پیش‌بینی شان نمی‌کرد. رونالدو هم کوتاه نیامد، پیش پای کسی سر خم نکرد و در نهایت غرورش را برداشت و از منچستر رفت!
پیش از ترک یونایتد، حرفهای تندی زد و شرایط باشگاه را از نظر حرفهای بسیار نامناسب و ضعیف توصیف کرد و گفت که دلیل تمام این ناکامی‌ها، ضعف مدیریت و مشکلات ساختاری باشگاه است. او در منچستر با همه درگیر شد، با بازیکنان، مدیریت و کادر فنی!
او با وضعیت روحی بسیار نامناسب به جام جهانی آمد و متاسفانه در آنجا نیز نتوانست آرامش خودش را حفظ کند. رونالدو یک آدم برنده است که هضم شکست‌ها برایش سخت است. وقتی با درد و شکست از باشگاه به تیم ملی پرتگال رسید، نتوانست بین این دو مساله تعادل ایجاد کند.
فرناندو سانتوس مربی پیر پرتگال و برخی بازیکنان این تیم با رونالدو لج‌بازی کردند و رونالدو در بسیاری بازی‌ها به چوکی ذخیره‌ها سنجاق شد. شکست پرتگال در برابر مراکش و حذف از جام جهانی ۲۰۲۲ موجب شد تا دنیا بار دیگر اشک‌های تلخ این ابرستاره را ببینند.
رونالدو مردی است برای رکوردها، افتخار و ایستادن بر نوکِ قله‌ی افتخار تا آن بالا، با «شِنِلی» مملو از مارک‌های قهرمانی بیاستد! شبیه به فاتحان بالفطره و سلطانی برای تمام فصول. او که میخواست تا روز آویختن کفش‌هایش، با شماره‌ی 7، هفت «توپ طلا» و 7 فرزند داشته باشد که شاید در داشتن فرزند به آرزویش برسد؛ اما با شرایط او، داشتن هفت توپ طلا، دیگر ناممکن است!
کریستیانو رونالدو مرد رکوردها و افتخارهای بزرگ است. او هم در رده‌ی باشگاهی و در بازی‌های ملی عالی بوده است. بازیکنی که در مراسم گلوب ساکر به عنوان بهترین بازیکن قرن انتخاب شد.
او تا امروز رکوردهای زیادی را جا به جا کرده و به افتخارهای بزرگی رسیده است که می‌توان از برخی از آن‌ها نام برد. رونالدو در لیگ پرتگال به قهرمانی لیگ، جام حذفی، سوپر جام و جام برندگان جام اروپا با اسپورتینگ رسیده است.
در انگلستان سه بار در لیگ برتر، یک بار در جام حذفی، دو بار در کارلینگ کپ، یک بار در جام خیریه اول شده است. او با منچستریونایتد یک بار قهرمان لیگ قهرمانان و جام باشگاه‌های جهان را نیز بالای سر برده است.
رونالدو با رئال مادرید، دو بار قهرمان لالیگا، دو بار قهرمان کوپا دل ری، چهار بار قهرمان لیگ قهرمانان، سه بار قهرمان سوپر جام اروپا و سه بار قهرمان جام باشگاه‌های جهان شده است.
رونالدو در ایتالیا نیز دو بار در سری‌آ و سوپر جام اول شده و با تیم ملی کشورش نیز در جام ملت‌های ۲۰۱۶ و لیگ ملت‌های ۲۰۱۹ اروپا قهرمان شده است.
این بازیکن بزرگ تا امروز پنج بار توپ طلا برده و چهار بار کفش طلای اروپا را صاحب شده است. لیست جایزه‌های فردی رونالدو به اندازه‌ای طولانی است که نمی‌شود از همه‌ی آن‌ها نام برد.
رونالدو در رئال مادرید مورد بی‌مهری قرار گرفت؛ اما توانست در 451 بازی، 438 گل به ثمر برساند و بهترین گل‌زن باشگاه در لیگ قهرمانان و لالیگا انتخاب شود. رونالدو رکوردار بهترین گل‌زن تاریخ تیم‌های ملی است.
رونالدو میخواست تا پایان فوتبالش رکورد بیشترین قهرمانی در لیگ قهرمانان را با شش قهرمانی بشکند که چنین نشد. این رکورد به نام پاکو خنتو از رئال مادرید است که شش بار در لیگ قهرمانان اول شده است.
رونالدو بازیکنی است که در دو لیگ مهم انگلستان و اسپانیا آقای گل شده است. او رکورددار بیشترین حضور در جام ملت‌های اروپا و یکی از نیکوکارترین‌های مستطیل‌سبز است.
رونالدو تا امروز چندین توپ طلای بهترین بازیکن سال اروپا و جهان خودش را فروخته تا پول آن را صرف کارهای خیرخواهانه کند. او بدون شک در صدر نیکوکارترین‌ها است. رونالدو سال‌های متمادی است که به خانواده‌های بی‌بضاعت و نادار و کودکان مریض کمک می‌کند.
او بارها برای کمک به دیگران و نیازمندان کمپاین‌های نیکوکاری راه اندازی کرده است. او همیشه گفته است که مشروبات الکلی نمی‌نوشد که پدرش را کشته است، بدنش را خالکوبی نمی‌کند؛ چون می‌خواهد با اهدای خون خود، زندگی دیگر آدم‌ها را نجات دهد.
رونالدو روزگاری هزینه‌ی سفر پسر یازده ساله به نام «مارتونیز» که همراه با پدرش از بازماندگان سونامی اندونیزیا بودند را پرداخت کرد تا آن‌ها بتوانند به خاطر علاقه‌ی پسرک برای دیدن بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی به اروپا بروند.
دیگر هم‌تیمی‌های رونالدو پس از ملاقات این پدر و پسر تقبل کردند که با کمک یکدیگر، هزینه‌ی خرید یک خانه‌ی جدید در اندونیزیا را برای آن‌ها فراهم کنند. پس از پایان بازی‌های مقدماتی، رونالدو به اندونیزیا رفت تا از سرزمین‌های مصیبت‌زده‌ی آن بازدید و برای آن‌ها کمک‌های خیریه جمع‌آوری کند.
او در آن سفر با رییس‌جمهور اندونیزیا نیز دیدار کرد و توانست وسایل ورزشی خود در جاکاراتا پایتخت آن کشور لیلام و ۱۲۰ هزار دالر کمک جمع کند.
