بابه مزاری نه‌تنها یک شخصیت تاریخی، بلکه نمادی از فداکاری، شجاعت و ایستادگی در برابر ظلم و تبعیض است. او برای مردم هزاره و تمامی مردم افغانستان هم‌چون کوهی استوار و رودی جاری در دل مبارزات ملت بود. در روزگاری که بسیاری به دلیل ترس و فشار ظلم، سکوت را برگزیده بودند، او بی‌هراس ایستاد و با فریادی رسا از حقوق انسان‌ها دفاع کرد.
بابه مزاری نه‌فقط یک رهبر سیاسی، بلکه معلمی اخلاقی بود. او به ما آموخت که در مسیر حقیقت باید تا آخرین نفس ایستادگی کرد، حتی اگر این ایستادگی به بهای جان‌مان تمام شود. او نشان داد که شجاعت تنها در میدان نبرد نیست، بلکه در ایستادگی بر سر باورها، در دفاع از حقوق و در فریاد زدن حقیقت، حتی در سخت‌ترین شرایط، معنا می‌یابد.
فداکاری او تنها به سیاست محدود نبود؛ بلکه در همه‌ی عرصه‌های انسانی جلوه‌گر شد. در روزگاری که بسیاری برای بقای خود، از حق‌شان چشم‌پوشی می‌کردند، بابه مزاری ترس را به دل راه نداد و راهش را با استواری ادامه داد. او جان خود را در مسیر عدالت و حقیقت نثار کرد و ثابت ساخت که هیچ چیزی ارزش‌مندتر از آزادی و کرامت انسان نیست.
یاد و خاطره‌ی بابه مزاری برای همیشه در دل‌های ما زنده خواهد ماند. هرگاه که در برابر ناعدالتی قرار گیریم، یاد او در قلب‌مان شعله خواهد کشید و انگیزه‌ای برای ایستادگی خواهد شد.
او همانند چراغی در تاریکی تاریخ افغانستان بود که راه مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی را نشان داد. او به ما آموخت که شجاعت تنها در میدان جنگ نیست، بلکه در زندگی روزمره، در دفاع از حقوق بشر و در مطالبه‌ی عدالت نیز باید ایستاد.
بابه مزاری تنها به مردم هزاره تعلق ندارد، بلکه او الهامی برای تمام ملت افغانستان است. یادش همیشه زنده خواهد ماند و راهش چراغی برای تمامی آزادی‌خواهان و عدالت‌جویان خواهد بود.
اکنون، سی سال از شهادت آن بزرگ‌مرد تاریخ می‌گذرد؛ اما نام و یادش همچنان در قلب‌های مردم هزاره و افغانستان جاودان است. او همواره الگوی ما خواهد ماند.
یاد و خاطره‌ی آن بزرگ‌مرد گرامی باد!
نویسنده: شکیبا محمدی
