زن، این واژه‌ی زیبا و الهام‌بخش، ترکیبی از دو حرف است که هرکدام به‌تنهایی پیام‌آور زندگی و معنا هستند. زن نمادی از روح و روان زندگی است. در دل این کلمه، تمامی زیبایی‌ها و لطافت‌ها نهفته‌است. واژه‌ای که با شنیدن آن حس طراوت و امید در دل‌ها جاری می‌شود. اما همین زن، که از نیرومندترین نمادهای حیات و پایداری است، در طول تاریخ با چالش‌ها و نابرابری‌های فراوانی مواجه بوده است.
در تاریخ اسلام، با وجود تأکید قرآن کریم و احادیث بر برابری حقوق زن و مرد، زنان به‌طور مکرر از حقوق اساسی خود محروم بوده‌اند. در بسیاری از جوامع، زنان به‌عنوان وسیله‌ای برای رفع نیازها و شهوات مردانه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در حالی که دین اسلام بر حقوق برابر احترام و ارزش برابر برای زن و مرد کرده‌است. متأسفانه برخی از مردمان ناآگاه و جاهل، از زن تنها به‌عنوان ابزاری برای ارضای امیال خود استفاده کرده و او را از جایگاه انسانی‌اش فرو می‌کاهند و خشونت‌های گوناگون بر آنان روا می‌دارند.
خشونت علیه زنان اما محدود به یک فرهنگ یا یک دوره‌ی تاریخی خاص نبوده است. این نابرابری‌ها همچون ویروسی کشنده، به سراسر جهان سرایت کرده‌اند. در بسیاری از جوامع، زن باید تحت‌فشار و خشونت قرار بگیرد تا به‌زعم برخی، “رام” شود. این توجیهات پوچ و بی‌اساس، محصول تفکراتی است که انسانیت و عدالت را فدای جهل و تعصب کرده‌اند.
خشونت علیه زنان یک پدیده‌ی جهانی است. از محرومیت از تحصیل گرفته تا خشونت خانوادگی، از کارهای طاقت‌فرسا تا آزار و اذیت‌های جسمی و جنسی، همه و همه جلوه‌هایی از ظلم‌هایی است که بر زنان تحمیل می‌شود. این خشونت‌ها نه‌تنها زندگی فردی زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه بنیان‌های جامعه را نیز تضعیف می‌کند. زنان نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهند و خشونت علیه آنان، یعنی خشونت علیه کل بشریت محسوب می‌شود.
جامعه‌ای که زن در آن تحت‌فشار و ستم باشد، جامعه‌ی عقب‌مانده و محروم از پیشرفت خواهد بود. زن‌ها ستون اصلی خانواده‌ها و جوامع هستند. هر شکاف و ضربه‌ای که بر آن‌ها وارد شود، به کل جامعه بازتاب خواهد داشت.
شرم بر خشونت‌گرایانی که زنان را اذیت می‌کنند، حق‌شان را ناحق می‌کنند، به آن‌ها تجاوز می‌کنند و از آن‌ها به‌زور استفاده می‌برند. شرم بر آنانی که با تحمیل کارهای طاقت‌فرسا و ناعادلانه، زن را از حقوق و آزادی‌هایش محروم می‌کنند. این ظلم‌ها به هر شکل و به هر بهانه‌ای که باشد، محکوم است.
پس، روز جهانی زن، فرصتی است برای تجلیل از زنانی که با وجود تمام چالش‌ها، همچنان به پیشرفت، مقاومت و رشد خود ادامه می‌دهند. زنانی که صدای‌شان خاموش نشده و برای حقوق برابر و عدالت مبارزه می‌کنند. این روز، یادآور تمام زنانی است که جان خود را در راه مبارزه با ظلم و نابرابری فدا کرده‌اند.
همچنین، امروز فرصتی است برای تأمل و تجدیدنظر در مورد نگاه جامعه به زنان. باید به جای خشونت و تعصب، محبت و احترام جاگزین شود. زنان باید به عنوان همکاران و همتایان برابر در جامعه شناخته شوند، نه به‌عنوان قربانیان نظام‌های استبدادی و مردسالارانه.
به امید روزی که تمامی زنان جهان در امنیت، آزادی و برابری زندگی کنند و هیچ زنی از خشونت و تبعیض رنج نبرد. روزی که زن نه‌تنها در نام، بلکه در عمل نیز آزاد و محترم باشد. این همان دنیایی است که همه ما باید برای آن تلاش کنیم.
روز زن به تمام زنانی که صدای خود را به گوش دنیا می‌رسانند و برای دنیایی بهتر می‌جنگند، مبارک باد!
نویسنده: شکیبا احمدی
