شمعی در تاریکی

شمعی در تاریکی

در دل سرزمین زیبای افغانستان، من، دختری با رویاهای بزرگ، در یک خانواده‌ی بزرگ و مهربان بزرگ شدم. از همان کودکی، با شور و شوق به مکتب می‌رفتم و چشم‌های پر از امیدم به آینده‌ی بهتر دوخته شده بود. هر روز که به کلاس درس می‌رفتم، معلمانم با مهر و علاقه‌ای که به تدریس داشتند، مرا تشویق می‌کردند تا بیشتر بیاموزم. در خانه، کتاب‌هایم همیشه بهترین دوستانم بودند و در خیال‌های شبانه‌ام، خود را در بهترین دانشگاه‌های جهان می‌دیدم.

با گذشت زمان و رسیدن به سال‌های پایانی مکتب، شوقم برای دانشگاه رفتن بیشتر و بیشتر شد. من با همه تلاش و سخت‌کوشی، خود را برای امتحانات نهایی آماده می‌کردم و هر روز با آرزوی فارغ‌التحصیلی از مکتب، به درس‌هایم می‌پرداختم. اما ناگهان، خبری تلخ و ناامیدکننده به گوش رسید: مکاتب بسته شدند. این خبر مانند ضربه‌ای سنگین بر رویاهایم بود، اما من تصمیم گرفتم که تسلیم نشوم.

در آن روزهای سخت، من با خود عهد بستم که به هیچ وجه از هدفم دست نکشم. هر روز صبح، با طلوع خورشید، کتاب‌هایم را باز می‌کردم و ساعت‌ها به خواندن و یادگیری می‌پرداختم. در خانه، گوشه‌ی آرام برای مطالعه ایجاد و خود را در دنیای دانش و آموختن غرق کردم.

سه سال متوالی، اکثر دختران از امتحان کانکور بازماندند و نتوانستند وارد دانشگاه شوند. این واقعیت تلخ و دردناک، مرا بیشتر به فکر فرو برد و انگیزه‌ام را برای مبارزه بیشتر کرد. من به خوبی می‌دانستم که دانش و تحصیل تنها کلید موفقیت است و هیچ چیزی نباید مانع رسیدن به این هدف شود.

در دل شب‌های طولانی و سکوت مطلق، من با نور کم‌رنگ یک شمع کوچک کتاب‌هایم را ورق می‌زدم. هر صفحه‌ای که می‌خواندم، مرا به آینده‌ای روشن‌تر نزدیک‌تر می‌کرد. در این لحظات، به دختران دیگر فکر می‌کردم که مانند من با رویاهای بزرگ، در انتظار فرصتی برای تحقق آرزوهای‌شان هستند. به خودم می‌گفتم: ما همگی به هم‌دیگر نیاز داریم، ما می‌توانیم آینده‌ی بهتری بسازیم.

مبارزه‌ی من تنها برای خودم نیست، بلکه برای تمامی دختران افغانستان است. من به دختران دیگر می‌گویم که تسلیم نشوند و هرگز از تلاش دست نکشند. ما با هم متحد شدیم، از یک‌دیگر حمایت می‌کنیم و تصمیم گرفته‌ایم که هیچ‌چیز نمی‌تواند ما را متوقف کند. هر قدمی که برمی‌داریم، به یاد می‌آوریم که هزاران دختر دیگر نیز مانند ما رویاهای بزرگی دارند.

در حال حاضر، من باید از مکتب فارغ‌التحصیل می‌شدم؛ اما هنوز هم با چالش‌های فراوانی روبه‌رو هستم. مکتب‌ها هنوز بسته‌اند و اکثر دختران نمی‌توانند به تحصیل ادامه دهند. این وضعیت، نه تنها رویاهای من، بلکه رویاهای هزاران دختر دیگر را نیز تحت تأثیر قرار داده است. با این حال، من تسلیم نمی‌شوم. هر روز با امید و اراده‌ی قوی‌تر به مبارزه ادامه می‌دهم. کتاب‌هایم هنوز بهترین دوستانم هستند و در گوشه‌ای از خانه، جایی برای مطالعه و یادگیری دارم.

من و دوستانم هم‌چنان با تلاش و پشت‌کار به راه خود ادامه می‌دهیم. ما به یک‌دیگر امید می‌دهیم و از یک‌دیگر حمایت می‌کنیم. هر روز که می‌گذرد، ما به هدف خود نزدیک‌تر می‌شویم و به آینده‌ی روشن‌تر امیدوار می‌شویم. این مبارزه، نه تنها برای خودمان بلکه برای تمامی دختران افغانستان است. ما می‌توانیم و خواهیم توانست آینده‌ی بهتر برای خود و نسل‌های آینده بسازیم.

با وجود تمام سختی‌ها و چالش‌هایی که در برابرمان قرار گرفته، من همچنان به مطالعه و یادگیری ادامه می‌دهم. هر روز صبح، وقتی خورشید طلوع می‌کند، من با انگیزه و انرژی تازه سراغ کتاب‌هایم می‌روم. صدای ورق زدن صفحات کتاب، آرامش عمیقی به من می‌بخشد و مرا به آینده‌ی بهتر و روشن‌تر امیدوار می‌کند.

من می‌دانم که راه دشواری در پیش داریم؛ اما هرگز دست از تلاش نخواهیم کشید. به دختران دیگر نیز همین پیام را می‌دهم: تسلیم نشوید، هر چقدر هم که شرایط سخت باشد، ما می‌توانیم با اراده و تلاش به اهداف‌مان برسیم. هر کتابی که می‌خوانیم، هر مطلبی که می‌آموزیم، ما را یک قدم به رویاهای‌مان نزدیک‌تر می‌کند و انگیزه‌ی ما را برای ادامه‌ی مسیر بیشتر می‌کند.

هر چقدر که شب‌ها تاریک و طولانی باشد، من با نور کم‌رنگ شمعی که روشن کرده‌ام، به خواندن و یادگیری ادامه می‌دهم. این لحظات، به من یادآوری می‌کند که هر چقدر هم شرایط سخت باشد، ما می‌توانیم با تلاش و پشت‌کار به اهداف‌مان برسیم. در دل هر کلمه‌ای که می‌نویسم، عشقی عمیق به یادگیری و آرزویی بزرگ برای ساختن دنیایی بهتر نهفته است. من مطمئنم که با امید، ایمان و تلاش، می‌توانیم آینده‌ای روشن‌تر برای خود و نسل‌های آینده بسازیم.

در نهایت، روزی خواهد رسید که ما به تمام رویاهای‌مان دست خواهیم یافت و در بهترین دانشگاه‌های جهان درس خواهیم خواند. من و دوستانم با اراده‌ی قوی و امید بزرگ به سوی آینده‌ی بهتر قدم برمی‌داریم. این مبارزه، تنها آغاز راه است و ما هم‌چنان به راه خود ادامه خواهیم داد. هیچ‌چیزی نمی‌تواند ما را متوقف کند؛ زیرا ما به خوبی می‌دانیم که آینده از آن ماست و ما می‌توانیم با تلاش و پشت‌کار، به هر چیزی که می‌خواهیم دست پیدا کنیم.

ثریا محمدی