من، مکتب و خاطراتی که ماندند
این روزها بیش از هر زمان دیگری دل‌تنگم… دل‌تنگ گذشته‌ای که شاید هرگز بازنگردد. دل‌تنگ مکتبم، آن میزهای…
گام‌های استوار بعد از هجده‌سالگی
در تاریخ ۲ جولای ۲۰۲۵ قدمی به‌سوی هجده‌سالگی گذاشتم. هجده‌سالگی سنی است که انسان از نظر عقل و…
رویایی که فقط یک رویا ماند
دلم گرفته است. هر لحظه بغضی بر گلویم چنگ می‌زند؛ اما اجازه نمی‌دهم اشک‌هایم بریزد. می‌خواهم بغض پنهانی…
خانه‌ی رویایی من
کتابی برداشتم و عنوانش را خواندم؛ نوشته بود «خانه‌ی رویایی». در آن نوشته بود: «جایی که ما دوستش…
چادری شرط تسلیم شدن من نیست
به قصد آموختن علم، کتاب‌هایم را برداشتم. لباس سیاه پوشیدم، چادر سیاه را به سر کردم؛ اما در…
برای برادرم، در آن‌سوی مرزها
سلام برادرم، عزیزترینم! نمی‌دانم از کجا شروع کنم؛ از دلتنگی‌هایم؟ از اشک‌هایی که هر شب بی‌صدا می‌ریزند؟ یا…
امید، قدرتمندترین ابزار برای پیروزی
امید را می‌توان تنها راه ادامه دادن دانست؛ روزنه‌ای که در تاریک‌ترین لحظه‌ها نمی‌گذارد طعم تسلیمی را بچشیم.…
برای تو، دختری که دنیا را روشن می‌کنی
گاهی زندگی آن‌قدر سخت می‌شود که احساس می‌کنی دنیا تمام سنگینی‌اش را بر شانه‌های تو گذاشته است. گاهی…
رویا، ترس و یادگیری
باد گرم می‌وزید و صورتم را می‌سوزاند، اما دلم از آن هم سردتر بود. سنگینی یخ را در…
الگوی شجاعت – فراتر از ترس!
الگوی شجاعت – فراتر از ترس! قصه‌ی قشنگ این هفته را از زبان قمرنسا ایوب می‌شنویم — دختری…