در تقویم سال، روزها و ماه‌هایی خاص و پُرمعنا وجود دارند که یک‌نواختی زندگی را می‌شکنند و فرصتی برای تجربه‌ای متفاوت فراهم می‌کنند. رمضان یکی از زیباترین و باارزش‌ترین این ایام است. باید عمیقاً معنای این ماه را درک کنیم و آن را با تدبیر و تفاوت سپری کنیم. رمضان، ماهی است که مسلمانان از هر مذهب و ملیتی در کنار هم، با روزه‌داری و دعا، عشق خود را به خداوند و باورهای ناب اسلامی نشان می‌دهند. این ماه همچون زنجیری، ملت‌های مسلمان را به هم پیوند می‌دهد و برادری و همدلی را تقویت می‌کند. چه زیباست که همه در این ماه به دنبال انجام اعمال نیک هستند.
ملت افغانستان با شور و اشتیاق ناب از این ماه استقبال می‌کنند. در خیابان‌ها، مردانی را می‌بینیم که باوجود کارهای سخت و طاقت‌فرسا، با صبر و حوصله هم به کسب روزی حلال مشغول‌اند و هم به باورهای دینی‌شان پایبند اند. آن‌ها با گردهم‌آوردن خانواده در سفره‌ی افطار، عشق و علاقه‌ی خود را به خداوند نشان می‌دهند. کودکان با خواندن درس‌ها، تلاوت قرآن و بیدار شدن در سحری، اشتیاق شان را ابراز می‌کنند. زنان در مساجد حضور می‌یابند، برای سلامتی و خوشبختی خانواده‌ی شان دعا می‌کنند و از خداوند سالی پُر از برکت و آرامش می‌طلبند. دختران با ذوق و شوق برای آماده‌سازی سفره‌های افطاری و سحری تلاش می‌کنند. مردم در این ماه مهربان‌تر می‌شوند، بیشتر به دیدار اقوام و دوستان شان می‌روند و حال یکدیگر را جویا می‌شوند. مساجد پررونق‌تر و حضور مردم در آن‌ها چشم‌گیرتر می‌شود.
اما در کنار این همه زیبایی، باید بیش از هر زمان دیگر به حال هم‌وطنان نیازمند خود توجه کنیم. زمانی که ما در کنار خانواده بر سر سفره‌های رنگین افطار می‌نشینیم، افرادی هم هستند که روزه‌ی خود را تنها با نان خشک و آب باز می‌کنند. درحالی‌که برخی از پرخوری دچار اضافه‌وزن می‌شوند، همسایه‌ی نیازمندشان از شدت گرسنگی خواب به چشمانش نمی‌آید و تنها رایحه‌ی غذای دیگران را استشمام می‌کند. در این کشور جنگ‌زده، کودکان یتیم بسیاری هستند که تنها آرزوی شان داشتن یک دفتر خاطرات، مدادهای رنگی یا لباسی مناسب است؛ اما مجبورند برای یک لقمه نان، در خیابان‌ها کارهای طاقت‌فرسا انجام دهند.
در این ماه، وظیفه‌ی ماست که لبخند را بر لبان یتیمان و نیازمندان بنشانیم. شاید توان مالی زیادی نداشته باشیم؛ اما قلب بزرگ داریم. حتی یک دفتر و قلم کوچک می‌تواند انگیزه‌ی یادگیری را در ذهن یک کودک روشن کند. کارهای به‌ظاهر کوچک، اثری عمیق دارند. می‌توانیم غذای ساده‌ی خود را با همسایگان نیازمند قسمت کنیم. آن‌گاه است که از عمق وجود، مسلمان بودن خود را حس خواهیم کرد و این ماه را با عشق و مهربانی سپری خواهیم ساخت.
نویسنده: دینا طاهری
