دختر، نمادی از عشق و تکه‌ای از مهربانی خداوند است که در وجود این بنده‌ی زیبایش هدیه شده است. دختر، سمبولی از انسانیت و دوستی است که مهربانی و عشق را در زندگی انسان‌ها جاری می‌کند. دختر یعنی قلبی مملو از مهربانی و معصومیت است که در او موج می‌زند. چشمانی دارد که خداوند برای زیبابینی آفریده است. گیسوان و زلفی دارد که زیبایی آن را خالقش با ظرافت خاص و مهربانی در درونش جا داده است. حتی از نگاه‌های معصومانه و پاکش گرفته تا رفتارها و عشوه‌هایش، همه حکایت از لطافت دارد. لبانی دارد که زیبنده‌ی لبخند است و به صورتش چندین‌برابر زیبایی می‌بخشد.
این روزها که خبر از تجلیل روز دختر است، بیایید از دختران مظلوم و فراموش‌شده‌ی افغانستان نیز یاد کنیم. دختران افغانستان، کسانی هستند که تنها به جرم دختر بودن تحقیر می‌شوند و زجر می‌کشند. دختر بودن در افغانستان، گناهی نابخشودنی و جرمی در اوج بی‌گناهی شمرده می‌شود.
شاید تنها گناه دختران در افغانستان این باشد که در جامعه‌ای مانند افغانستان زندگی می‌کنند که همواره با باورهای سنتی و خرافیِ طولانی‌مدت مواجه بوده است. با آن‌هم، دختران همچنان دلیرانه در مسیر زندگی به پیش می‌روند. با وجود مشکلات، تلاش می‌کنند تا آرزوها و رویاهای خود را دنبال کنند. دختران افغانستان از آن دسته افرادی هستند که در قلب‌شان امید به فردای بهتر پرورانده می‌شود که شاید همین امید آن‌ها را به‌سوی تغییر و پیشرفت هدایت می‌کند.
در این سال‌ها از روز دختر استقبال می‌کنیم، در حالی‌که دختران در کشور ما از حقوق اساسی‌شان محروم شده‌اند. رفتن به مکتب و دانشگاه، یعنی مهم‌ترین حقِ آموزش و تحصیل، از آن‌ها گرفته شده است. حتی از رفتن به پارک، تا آزادانه قدم‌زدن در سرک و پوشیدن لباس مورد علاقه‌شان، محروم شده‌اند. انگار این روزها، زندگی کردن و موجودیت یک دختر، جرم بزرگی در این مملکت محسوب می‌شود.
نمی‌دانم چرا دختران را به‌عنوان موجوداتی ضعیف نشان می‌دهند. کسانی که توان دفاع از خود را ندارند و نباید آزادانه بیرون از خانه کار کنند، درس بخوانند، تفریح کنند یا شب‌هنگام در جاده‌ها و سرک‌ها قدم بزنند. نمی‌توانند، چون به باور این مردم و جامعه‌ی سنتی، آن‌ها از حیثیت و آبروی خود دفاع کرده نمی‌توانند. آن‌ها را قشری ضعیف و مایه‌ی شرم تلقی می‌کنند.
با آن‌هم، با وجود تمام این اعتقادات خرافی، دختران این سرزمین افتخارات و پیشرفت‌هایی را در عرصه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و علمی به نمایش گذاشته‌اند. قدرت دختران این سرزمین را همین‌ها ثابت کرده‌اند. بسیاری از آن‌ها با وجود مشکلات فراوان، در پی تحصیلات عالی، کار و پیشرفت هستند. حتی در شرایط دشوار، دختران افغانستان به آموختن علم، ارتقای مهارت‌ها و کسب دانش ادامه می‌دهند.
این روز، فرصتی است برای یادآوری این‌که دختران افغانستان شایسته‌ی احترام و توجه بیشتری هستند. آن‌ها حق دارند که در جامعه‌ی امن و عادلانه زندگی کنند و از فرصت‌های برابر بهره‌مند شوند. دختران افغانستان باید از حق تحصیل، کار و زندگی آزادانه برخوردار باشند و جامعه باید برای تحقق این حقوق تلاش کند.
در روز دختر، باید به یاد بیاوریم که دختران افغانستان مستحق افتخار و غرور خانواده‌های‌شان هستند. آن‌ها به دنیا نیامده‌اند تا آبروی خانواده را ببرند و مایه‌ی ننگ فامیل و پدرشان باشند، بلکه وجودشان سرمایه‌ی واقعی و افتخار خانواده‌های‌شان اند. آن‌ها آینده‌سازان این کشور هستند و هر قدمی که برای حمایت از حقوق آن‌ها برداشته می‌شود، گامی در راستای ساختن آینده‌ی بهتر برای افغانستان است.
من نیز که یک دختر از افغانستان هستم، می‌دانم که افغان بودن، دختر بودن، هزاره بودن و حتی شیعه بودن، انتخاب‌هایی از جبر بوده‌اند نه اختیار. یعنی با گشودن چشمانم در این کشور، مرتکب جرمی نابخشودنی شده‌ام، چون من یک دختر بودم. در دوران کودکی‌ام متوجه تبعیضی به نام هزاره بودن و شیعه بودن شدم. همه‌ی این‌ها جرم‌هایی بودند که من بی‌اختیار مرتکب‌شان شدم. انگار از پیش، تقدیر زندگی‌ام با این سه جرم پیوند خورده بوده است.
پس بیایید در این روز، از تلاش‌های خود به‌عنوان دختران افغانستان قدردانی کنیم و برای حمایت از یک‌دیگر در راه رسیدن به حقوق و آرزوهای خود، همگام به‌سوی آینده‌ی روشن خود پیش برویم. دختران افغانستان، با تمام چالش‌ها و دشواری‌هایی که با آن‌ها روبه‌رو هستند، همچنان امید را در دل‌های‌شان زنده نگه می‌دارند و ما باید همیشه حامی این امید باشیم.
من به‌عنوان یک خواهر، روزی به‌یادماندنی از خود ما را به همه‌ی دختران افغانستان تبریک می‌گویم. امیدوارم که سرسختانه در مسیرهای خود ادامه دهیم و تمام اراده و استقامت خود را نشان دهیم.
نویسنده: دینا طاهری
