از هشتم مارچ، به‌عنوان روز جهانی زن در بسیاری از کشورها تجلیل می‌شود. اما در کشور من، نه‌تنها این روز گرامی داشته نمی‌شود، بلکه آن را حرام و گناه می‌دانند. بااین‌حال، هشتم مارچ روزی است که در تاریخ به‌نام زن ثبت شده و هیچ‌کس قادر به تغییر آن نیست. این روز متعلق به موجودی است که مظهر لطافت، صداقت، عشق، مهربانی، شجاعت، دلیری، امید، استقامت و موفقیت زن است. زن؛ واژه‌ای‌ست که خاص‌ترین و پُرمفهوم‌ترین معنا در میان کلمه‌های دیگر دارد.
متأسفانه در کشور من، افغانستان، زنان همچون مجرمان، دارایی و «آبروی» خانواده دیده می‌شوند. در اینجا، زنان هرگز حق داشتن زندگی مستقل را نداشته‌اند. سال‌هاست که زنان نه به‌عنوان دختر، همسر یا مادر، بلکه به‌عنوان خدمت‌کار و دارایی شناخته شده‌اند و این وضعیت همچنان ادامه دارد. آنان از داشتن هویت محروم بوده‌اند، همواره با سختی‌ها و مشکلات دست‌وپنجه نرم کرده‌اند و زندگی‌شان مطابق خواسته‌های پدر، برادر و همسرشان رقم خورده است. هرگاه که کوشیده‌اند برای سرنوشت خود تصمیم بگیرند، یا کشته شده‌اند یا به خودکشی وادار شده‌اند.
در کشور من، زنان به جرم مبارزه برای حقوق‌شان زندانی و حتی مورد آزار قرار می‌گیرند. در اینجا، “دختر بودن و زن بودن” جرم است و همین جرم، بهانه‌ای برای پامال کردن حقوق آنان شده است. حتی صدای زنان نیز عورت خوانده می‌شود. آنان به‌دلیل زن بودن، شکنجه و سنگ‌سار می‌شوند و به‌عنوان دختر، مجبور به ازدواج‌های اجباری و تصمیمات ناعادلانه‌ی خانواده‌های‌شان می‌شوند. باوجود تمام این بدبختی‌ها، زنان همچنان استوار ایستاده‌اند و به مبارزه‌ی‌شان ادامه می‌دهند.
امروز، من، دوستانم و مادرانی که سواد حیاتی می‌آموزند، این روز را جشن گرفتیم. شوری که در چهره‌های این مادران به‌خاطر تجلیل از روز زن موج می‌زد، انگیزه‌بخش و امیدآفرین بود. آنان با خواندن شعر، نوشتن مقاله و با چهره‌های بشاش‌شان ثابت کردند که چقدر مشتاق به گرفتن حقوق خود هستند و تا چه اندازه برای آزادی و حقوق اساسی‌شان تلاش می‌کنند. بی‌نهایت خوشحالم که کنار یکدیگر، با اتحاد، برای رهبری و پیروزی قدم برمی‌داریم.
درست است که ما مانند طالبان اسلحه‌ی جنگی و کشنده نداریم؛ اما سلاح ما قلم، کتاب، انسانیت، دوستی، شجاعت و اتحاد است؛ سلاحی که بسیار مؤثرتر از هر گلوله‌ای است. آنان که در میدان جنگ با اسلحه‌ی کشنده می‌جنگند، هرگز پیروز نیستند، بلکه کسانی پیروزند که با عدالت و دانش می‌جنگند. این سلاح، مردم را نابود نمی‌کند، بلکه آنان را از جهل و نادانی می‌رهاند و به‌سوی صلح، آزادی، عدالت و خوشبختی هدایت می‌کند. به همین دلیل، ما همیشه پیروز خواهیم بود.
پیام من به تمام دختران و زنان امروز و نسل فردا این است که ما هرگز شکست‌پذیر نبوده‌ایم. نماد ما، تلاش، استقامت و شجاعت است. درست است که اکنون با شرایط و چالش‌های سختی روبه‌رو هستیم؛ اما من ایمان دارم که ما می‌توانیم. ما بسیار قوی‌تر از آن هستیم که تصور می‌کنند. خواهران شجاع و دلیرم، اگر همه‌ی درها بسته باشد، حتماً دریچه‌ای باز است. پس بیایید به جست‌وجوی آن دریچه باشیم.
با اتحاد و همبستگی، اجازه ندهیم که “دختر بودن و زن بودن” جرم تلقی شود. بیایید در دل این تاریکی‌ها، چراغ راه هم‌دیگر باشیم و هرگز ناامید و بی‌انگیزه نشویم، چراکه فردای روشنی در انتظار ماست. صدای ما، قلم ماست و این صدا که ندای برابری، عدالت، صلح، صمیمیت، آزادی و انسانیت است، هرگز خاموش نخواهد شد.
ما، زنان و دختران، خورشیدهایی هستیم که پشت هیچ ابری پنهان نمی‌مانیم و در هر شرایط سخت و دشوار، همچون الماس، درخشان‌تر می‌شویم. ما می‌توانیم.
روز زن مبارک باد!
نویسنده: حمیده احمدی
