سال 1403 برای من، سالی پر از تغییرات و چالش‌های گوناگون بود. سالی که در آن همچنان در جست‌وجوی امید و آزادی بودیم و همچنان، دل‌نگرانی‌ها و نگرش‌های جدیدی برای فردا پیدا کردیم. شاید برای بعضی‌ها گذر زمان فقط یک تغییر تاریخ باشد؛ اما برای ما دختران افغانستان، هر سال یک مبارزه است؛ مبارزه‌ای برای رسیدن به آرزوهای بزرگ، مبارزه‌ای برای اثبات خودمان و نشان دادن اینکه هیچ چیزی نمی‌تواند ما را از پا درآورد و ما بیش آن‌چه که تصور کنند، قوی هستیم.
سال 1403، همچنان یک سال پر از مشکلات بود. با وجود تمام چالش‌هایی که پیش‌روی‌مان قرار داشت، ما هیچ‌گاه دست از تلاش برنداشتیم. اگرچه در افغانستان مکاتب به روی دختران بسته بودند؛ اما این باعث نشد که ما از آرزوهای‌مان دست بکشیم. همچنان به آموزش و یادگیری خود ادامه دادیم، حتی اگر این کار فقط در خانه یا به صورت مخفیانه میسر می‌شد. هر روز که از خواب بیدار می‌شدیم، با خود می‌گفتیم: «من می‌توانم، من می‌خواهم.» این جمله برای ما نه تنها یک انگیزه، بلکه یک راه نجات از همه‌ی مشکلات بود.
در سال 1403، باری دیگر دیوارهایی به ارتفاع آسمان در برابر ما قد کشیدند؛ اما ما دختران افغانستان هیچ‌گاه تسلیم نمی‌شویم. دیوارهایی که به نظر می‌رسید هیچ‌گاه شکسته نخواهند شد؛ اما این درختان سرسخت هم در برابر طوفان‌ها خم نمی‌شوند. به جای اینکه این دیوارها ما را شکست دهند، ما با اراده‌ای قوی‌تر از گذشته ایستادیم و همچنان رویاهای‌مان را دنبال کردیم.
در این سال، با تمام سختی‌هایی که داشتیم، لحظات شیرینی هم بود. لحظاتی که به خاطر هم‌دیگر لبخند زدیم، به هم‌دیگر قوت قلب دادیم و نشان دادیم که ما دختران افغانستان هرگز تنها نیستیم. در دل این سرزمین که همیشه با چالش‌های بزرگ دست و پنجه نرم می‌کنند، ما به یکدیگر کمک می‌کنیم، دلگرم می‌شویم و با هم روزهای تاریک را پشت سر می‌گذاریم.
اگرچه برای ما دختران افغانستان، هر روز یک چالش است؛ اما سال 1403 نشان داد که هیچ چیزی نمی‌تواند ما را متوقف کند. در این سال، با تمام تلاش‌ها و دستاوردهای کوچکی که داشتیم، فهمیدیم که هیچ‌چیز ارزش‌مندتر از اراده، عشق به علم و آزادی نیست. حتی در میان همه‌ی سختی‌ها، ما به یاد گرفتن، به یاد ساختن دنیای بهتر برای خود و دیگران ادامه دادیم.
امروز که به سال 1403 نگاه می‌کنم، از خود می‌پرسم که چه چیزی بیشتر از این می‌توانیم بخواهیم؟ این سال، برای من و هم‌نسلانم، سالی بود که در آن با تمام مشکلات، دل‌های‌مان قوی‌تر از همیشه بود. و همین قوت قلب به ما این اطمینان را داد که آینده در دستان ماست.
امیدوارم که سال 1404 سالی باشد که دیگر هیچ دختری از رفتن به مکتب محروم نباشد، سالی باشد که دیگر هیچ دیواری جلوی آرزوهای ما نایستد. در این سال، همچنان ایستاده‌ایم، همچنان در پی آزادی و برابری هستیم و خواهیم بود.
ما دختران افغانستان، در سال 1403، نشان دادیم که هرگز تسلیم نمی‌شویم و همیشه در کنار هم می‌ایستیم. این راه ادامه دارد و تا زمانی که به رویاهای خود نرسیدیم، خسته نمی‌شویم و به پیش می‌رویم.
نویسنده: ستاره ابراهیمی
